Σε ηλικία 58 ετών έχασε τη μάχη για τη ζωή η Μαρία Δημητριάδη, η τραγουδίστρια που συνδέθηκε όσο λίγες με το πολιτικό και επαναστατικό τραγούδι. Από την περασμένη εβδομάδα νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου Ευαγγελισμός και έφυγε από ανακοπή καρδιάς καθώς έπασχε από μία σπάνια νόσο που μείωνε τη δυνατότητα αναπνοής.
Η Μαρία Δημητριάδη γεννήθηκε στον Ταύρο και βγήκε στο τραγούδι τη δεκαετία του ΄60 με το άλμπουμ του Γιάννη Μαρκόπουλου "Ήλιος ο πρώτος". Αναδείχθηκε με το πολιτικό τραγούδι την περίοδο της μεταπολίτευσης, ερμηνεύοντας στίχους Ναζίμ Χίκμετ, μελοποιημένους από το Θάνο Μικρούτσικο.
Κατά τη διάρκεια της επταετίας ερμήνευσε τα πιο γνωστά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και αργότερα του Θάνου Μικρούτσικου. Στη μεταπολίτευση συμμετείχε σε πολλές συναυλίες διαμαρτυρίας.
Η Μαρία Δημητριάδη είχε αποκτήσει ένα γιο από τον γάμο της με τον συνθέτη Ανδρέα Μικρούτσικο.
Επιθυμία της ήταν να μην ταφεί και να αποτεφρωθεί.
(www.ert.gr) ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη
Μουσική:Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Φώντας Λάδης
in.gr 7/1/09 21:20
ΑπάντησηΔιαγραφήH φωνή του πολιτικού τραγουδιού
Την τελευταία της πνοή άφησε η τραγουδίστρια Μαρία Δημητριάδη
Την τελευταία της πνοή σε ηλικια 58 ετων άφησε τα ξημερώματα η σπουδαία τραγουδίστρια Μαρία Δημητριάδη. Νοσηλευόταν στον «Ευαγγελισμό» προκειμένου να αντιμετωπίσει σπάνια πνευμονική νόσο.
Η Μαρία Δημητριάδη διέθετε μια ζεστή και ιδιαίτερη φωνή, με μεγάλο ερμηνευτικό εύρος.
H φωνη της ακουγεται στα τραγουδια της ελληνικης ταινιας "Κοριτσια στον ηλιο".
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ερμήνευσε έργα όπως ο Ήλιος ο πρώτος του Γιάννη Μαρκόπουλου, σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, ενώ ακολούθησαν ερμηνείες έργων του Μίκη Θεοδωράκη και του Θάνου Μικρούτσικου.
Kυριως εγινε γνωστη τη δεκαετια του 1970, ως "μουσα", ως ερμηνευτρια των τραγουδιων του Θανου Μικρουτσικου, που μελοποιησε ποιηματα του γερμανου Βολφ Μπιρμαν και του τουρκου Ναζιμ Χικμετ, του Γ. Ριτσου του Βλ. Μαγιακοφσκι.
Μεχρι το 1976 ηταν μελος του ΕΚΚΕ, και μετα εγινε μελος πιστο του ΚΚΕ, ως το τελος της ζωης της.
Τη δεκαετία του 1980 ερμήνευσε διαφορετικά έργα όπως Μάνο Χατζιδάκι (Για την Ελένη, σε στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη) αλλά και Στέφανο Κορκολή (Το μαγικό κλειδί το 1987).
Το 1996 έκανε μια προσπάθεια επιστροφής στο τραγούδι με έναν ροκ δίσκο, «Το αύριο», παραγωγή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ήταν μία προσπάθεια επανόδου στο τραγούδι έπειτα από αρκετά χρόνια ηθελημένης απουσίας που έγινε κυρίως, όπως έλεγε η ίδια, για να μεγαλώσει το γιο της Στέργιο, από το γάμο της με τον Ανδρέα Μικρούτσικο.
Η Μαρία Δημητριάδη διατέλεσε δημοτικός σύμβουλος στον Ταύρο τη δεκαετία του '70.
«Με τη στάση ζωής της, με τις επιλογές της, με τα τραγούδια που ερμήνευσε σε στίχους μεγάλων ποιητών, όπως του Γ.Ρίτσου, Ν.Χικμέτ, Βλ.Μαγιακόφσκι, στρατεύτηκε στις αγωνίες, στις ανησυχίες, στους αγώνες του λαού μας. Η παρουσία της και η πορεία της στο ελληνικό τραγούδι συνέβαλε στο να έρθουν σε επαφή και οι νέες γενιές με το επαναστατικό τραγούδι» ανέφερε σε ανακοίνωσή του το Κ.Σ. της ΚΝΕ.
Το ΠΑΜΕ με τη σειρά του εξέφρασε με ανακοίνωσή του τη θλίψη των μελών του και τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια της τραγουδίστριας.
«Η Μαρία Δημητριάδη μπορεί να έχασε τη μάχη για τη ζωή, αλλά θα είναι παρούσα με την αγωνιστική της φωνή σε όλους τους λαϊκούς - εργατικούς αγώνες που έρχονται για την κατάκτηση όλων εκείνων που με το τραγούδι της απαίτησε για τους εργαζόμενους, για τη νέα ζωή σε μια νέα κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».
Τελευταια της επιθυμια ηταν να μην κηδευτει, αλλα το σωμα της να αποτευρωθει και οι σταχτες του να πεταχτουν στο Αιγαιο.
http://politikokafeneio.com/
Πέθανε χθες η Μαρία Δημητριάδη
ΑπάντησηΔιαγραφήδημοσιεύτηκε 8/1/09 από utopiedoccase
"Την τελευταία της πνοή άφησε τα ξημερώματα, σε ηλικία 58 χρόνων, στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν χτυπημένη από σπάνια πνευμονική νόσο, η τραγουδίστρια Μαρία Δημητριάδη." γράφει το τηλεγράφημα του ΑΠΕ
Η τραγουδίστρια που σημάδεψε το πολιτικό τραγούδι της δεκαετίας του 70 δεν είναι πια ανάμεσά μας. Τελευταία της επιθυμία είναι να αποτεφρωθεί και να σκορπιστούν οι στάχτες της στη θάλασσα. Με δεδομένο ότι αυτό δε μπορεί να γίνει στην Ελλάδα προφανώς θα μεταφερθεί στο εξωτερικό οπότε μάλλον δε θα γίνει κηδεία.
Γεννήθηκε το 1950 στον Ταύρο, από προσφυγική οικογένεια. 'Ηταν η μεγαλύτερη αδερφή της επίσης τραγουδίστριας Αφροδίτης Μάνου. Η πρώτη της επαφή με τη δισκογραφία ήταν το 1969 στο soundtrack της ταινίας "Κορίτσια στον Ήλιο" (ένα πρωίνο, η Παναγιά μας...) . Λίγο αργότερα εκδόθηκε ο δίσκος του Γιάννη Μαρκόπουλου και του Οδυσσέα Ελύτη "Ήλιος ο Πρώτος" (κάτω στης Μαργαρίτας τ' αλωνάκι) . Με το συνθέτη συνεργάστηκε και στο δίσκο "Χρονικό" (στο καφενείον η Ελλάς) την επόμενη χρονιά. Το μεγαλύτερο διάστημα της επταετίας το πέρασε εκτός Ελλάδας, περιοδεύοντας με το Μίκη Θεοδωράκη ανά τον κόσμο. Συμμετείχε στην πρώτη ηχογράφηση του κύκλου τραγουδιών "Τα Λαϊκά" (το τρένο φεύγει στις οκτώ), στα "Τραγούδια του Αγώνα"(σαν τον αήτο φτερούγαγε στη στράτα), στην "εγκεκριμένη" αν μπορώ να το πω έτσι έκδοση των "18 Λιανοτράγουδων". Συνέχισε να συνεργάζεται με το Θεοδωράκη σε συναυλίες μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1974 συμμετείχε στο δισκογραφικό πυρετό της πρώτης εκείνης χρονιάς τραγουδώντας στο δίσκο Σκλάβοι Πολιορκημένοι του Μαμαγκάκη (να 'χαμε ένα βασιλιά για να μας θαμπώνει) και το "Αντόνιο Τόρρες Χερέδια" του Γιάννη Γλέζου. Τα επόμενα χρόνια συνεργάζεται σχεδόν αποκλειστικά με το Θάνο Μικρούτσικο. Πρώτα με τα "Πολιτικά Τραγούδια" σε στίχους Ναζίμ Χικμέτ (η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει) και του Βολφ Μπίρμαν (τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν, τους ψευτοφίλους που με κοροϊδεύουν) με αξιοσημείωτη εμπορική επιτυχία. Και από κει και πέρα σχεδόν τα πάντα (εκτός από το Σταυρό του Νότου και τον Μπρέχτ) μέχρι το 1983: Καντάτα για τη Μακρόνησο, Φουέντε Οβεχούνα, Τροπάρια Για Φονιάδες, Τραγούδια Της Λευτεριάς, Συναυλίες 81 (με το Χρήστο Λεοντή), Εμπάργκο, Αραπιά Για Λίγο Πάψε... Ήταν μάλιστα παντρεμένη με τον αδερφό του συνθέτη, Ανδρεα Μικρουτσικο, με τον οποίο έκανε ένα γιο.
Από τους πιο ακουσμένους δίσκους της εποχής ήταν οι επανεκτελέσεις των τραγουδιών της ένοπλης εξέγερσης της δεκαετίας του 40 ("Τα Αντάρτικα", 1981) μαζί με την αδερφή της Αφροδίτη Μάνου σε ενορχήστρωση Θάνου Μικρούτσικου. Κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης η Μαρία Δημητριάδη είχε στρατευτεί στο ΕΚΚΕ, διατέλεσε δημοτική σύμβουλος Ταύρου και είχε εντονότατη πολιτική δράση. Σήμερα μας φαίνεται παράδοξο αλλά εκείνη την εποχή οι δίσκοι αυτών των καλλιτεχνών πουλούσαν πάρα πολύ (γίνονταν χρυσοί και πλατινένιοι, που σημαίνει 50.000 και 100.000 πωλήσεις αντίστοιχα) και έπαιζαν σε μεγάλα ακροατήρια, είτε επρόκειτο για κατειλημμένα εργοστάσια, στάδια, συναυλίες αλληλεγγύης, κομματικά φεστιβάλ κ.τ.ό. Η απήχησή τους ήταν τεράστια και το καλλιτεχνικό τους έργο έφτασε σε εκατοντάδες χιλιάδες αυτιά.
Η Μαρία Δημητριάδη ήταν πάντα τραγουδίστρια των συνθετών. Τον πρώτο της προσωπικό δίσκο τον έβγαλε μόλις το 1980, όταν άλλαξε δισκογραφική εταιρεία (από τη LYRA του Πατσιφά στην πολυεθνική CBS όπου τότε εργάζονταν αρκετά άτομα του πολιτικού της χώρου). Ένας δίσκος ("πορτραίτο" όπως ονομάζονται στη δισκογραφική διάλεκτο οι πολυσυλλεκτικοί δίσκοι τραγουδιστών) όπου εκτιμώντας την ιδιαίτερη φωνή της της έδωσαν ακυκλοφόρητα τραγούδια τους ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις (το παιδί από την Κρήτη), ο Σταύρος Ξαρχάκος (ειν' αρρωστεια τα τραγούδια), ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Θάνος Μικρούτσικος σε μια εποχή που αυτό δε συνηθιζόταν - εδώ που τα λέμε στην περίπτωση ειδικά του Χατζιδάκι αυτό δε συνηθιζόταν σε καμία εποχή.
Η δεκαετία του 80 τη βρήκε να κάνει εξαιρετικές δουλειές με μέτρια όμως απήχηση. Στο κλίμα της εποχής τραγούδησε στον πρώτο δίσκο του Γιώργου Σταυριανού, την "Έρημη Πόλη" (ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί) και έβγαλε επιτέλους μια ολοκληρωμένη δουλειά με το Μάνο Χατζιδάκι, την επανεκτέλεση του κύκλου τραγουδιών "Για την Ελένη" (μυρίζει ο κόσμος γιασεμί). Ένας δίσκος του Μιχάλη Τρανουδάκη σε ποίηση Γιώργου Χρονά, η "Μυθολογία του Σαββάτου", μια προσπάθεια για πέρασμα στο σύγχρονο ήχο με το "Μαγικό Κλειδί" του Στέφανου Κορκολή χωρίς ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία στην πρώτη περίπτωση και ούτε καν καλλιτεχνική στη δεύτερη.
Παράλληλα όλο αυτό τον καιρό συμμετέχει ενεργά στις περιοδείες του Μίκη Θεοδωράκη σε όλο τον κόσμο, γεγονός που αποτυπώνεται και δισκογραφικά, τόσο σε διάφορες επανεκτελέσεις παλιών τραγουδιών του όσο και στον κύκλο τραγουδιών "Μήπως ζούμε σ' άλλη χώρα" που εκδόθηκε το 1991 και λόγω της υπουργοποίησης του συνθέτη και των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η δισκογραφική του εταιρεία (ο Σείριος του Χατζιδακι) ήταν σα να μην κυκλοφόρησε ποτέ.
Εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 90 η Μαρία Δημητριάδη κινιτοποιείται έντονα ενάντια στο εμπάργκο στη Γιουγκοσλαβία. Ουσιαστικά από το 1991 μέχρι το 1993 ζει και εργάζεται εκεί, εκδόθηκε μάλιστα στη Σέρβικη αγορά και ένας δίσκος της με τίτλο "Η Μαρία Δημητριάδη τραγουδά για τη Σερβία" από το υπουργείο πολιτισμού της χώρας.
Στη δεκαετία του 90, εκτός από μια απόπειρα επανεμφάνισης το 1996 με ένα δίσκο που έφτιαξε το επιτελείο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, η Μαρία Δημητριάδη έκανε μόνο μερικές συμμετοχές, με αξιολογότερες το δίσκο του Λουκιανού Κηλαϊδόνη "Αχ Πατρίδα Μου Γλυκειά", το "Παράρτημα α'" του Διονύση Σαββόπουλου και το δίσκο με επανεκτελέσεις τραγουδιών του παλιού ελαφρού συνθέτη Σπήλιου Μεντή που έκανε η αδερφή της. Σταδιακά μάλιστα σταμάτησε να εμφανίζεται ζωντανά, παρότι η φωνή της ήταν ακμαία.
Το 2001 ξαναβρίσκεται σε στούντιο για να ηχογραφήσει το δίσκο "Δον Κιχώτες" του Θοδωρή Οικονόμου και του Παρασκευά Καρασούλου, ο οποίος όμως πέρασε σχετικά απαρατήρητος μέσα στο δισκογραφικό συρφετό της εποχής. Δειλά δειλά αρχίζει να εμφανίζεται ξανά, κυρίως σε δημοτικά και πολιτικά φεστιβάλ. Τα τελευταία χρόνια (απο το 1977) είχε προσεγγίσει πολιτικά το ΚΚΕ.
http://www.politikokafeneio.com/
Ριζοσπαστης 8/1/09
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καρδιά μας κοντά της βρίσκεται...
Πέθανε χτες η Μαρία Δημητριάδη
Πάντα ευαίσθητη στα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα, πορεύτηκε δίπλα στο ΚΚΕ, στηρίζοντας τις θέσεις του και παλεύοντας μαζί του. Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», με επικεφαλής τον Σπύρο Χαλβατζή.
Tραγουδουσε για οσους αγωνιζονται, oπως, καταχείμωνα σε καλοκαιρινό σινεμά, στη Λάρυμνα, με τραγούδια συμπαράστασης στους εργάτες. Οπως οι κυριακάτικες συναυλίες στην Αθήνα για απεργούς, παρόλο το ξενύχτι της προηγούμενης νύχτας στις μπουάτ. Οπως η συνεχής παρουσία της τα τελευταία χρόνια σε αντιιμπεριαλιστικές και εργατικές συναυλίες. Πάντα η Μαρία Δημητριάδη μέσα στα γεγονότα...
Μετά την αποχή της για κάποια χρόνια απο το τραγουδι, έρχονται δύο χρόνια δουλειάς στο Βελιγράδι, την περίοδο του εμπάργκο. Κάνει συναυλίες κι ένα δίσκο, που με τη βοήθεια του υπουργείου Πολιτισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας τα έσοδά του πηγαίνουν στους πρόσφυγες.
«ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ»
Τραγούδησε τους αγωνιστές λαούς
Την οδύνη της για το θάνατο της Μ. Δημητριάδη εκφράζει με ανακοίνωσή της η «Συμπαράταξη για την Αθήνα», σημειώνοντας πως «στρατεύτηκε στο λαϊκό κίνημα, τραγουδώντας για τους αγωνιζόμενους λαούς όπου Γης, για τους αγώνες των εργαζομένων, των αγροτών, της νεολαίας. Στις δημοτικές εκλογές του 2006 συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της "Συμπαράταξης για την Αθήνα" ως υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Αθήνας, για να διεκδικήσουμε την πόλη μας. Η "Συμπαράταξη για την Αθήνα" έχασε μια μαχήτρια που αγωνιζόταν, παρά τα προβλήματα της υγείας της, για τα λαϊκά συμφέροντα. Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στους συγγενείς της».
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΚΚΕ
Συνοδοιπόρος του λαϊκού κινήματος
Σε χτεσινή ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρεται: «Το ΚΚΕ εκφράζει βαθιά θλίψη για το θάνατο της Μαρίας Δημητριάδη και συλλυπητήρια στα συγγενικά της πρόσωπα. Η Μαρία Δημητριάδη σημάδεψε με την ξεχωριστή, ζεστή και επική φωνή της το πολιτικό τραγούδι που συνόδευσε τους εργατικούς - αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες των δεκαετιών '70 - '80. Υπηρέτησε και ταυτίστηκε με δημιουργίες του σύγχρονου στρατευμένου τραγουδιού. Η Μαρία Δημητριάδη συμπορεύτηκε με το ΚΚΕ, δεν άλλαξε στρατόπεδο, ούτε εξαργύρωσε την προσφορά της στο λαϊκό κίνημα. Δεν υπέκυψε στην αποσιώπησή της από την πλειοψηφία των ΜΜΕ και τις εταιρείες που ελέγχουν το χώρο της δισκογραφίας. Με παλικαριά ανταποκρίθηκε στα αγωνιστικά καλέσματα, τραγουδώντας στις συναυλίες αλληλεγγύης προς τους αγωνιζόμενους και διωκόμενους λαούς, στους απεργιακούς αγώνες και στα μπλόκα των αγροτών. Οι ερμηνείες της θα εμπνέουν για πολλά χρόνια τον αγωνιζόμενο λαό και τη νεολαία του».
http://www.politikokafeneio.com/
Έφυγε πρόωρα την Τετάρτη 7 του Γενάρη σε ηλικία 58 ετών από σπάνια πνευμονική νόσο η μεγάλη ερμηνεύτρια του πολιτικού – επαναστατικού τραγουδιού Μαρία Δημητριάδη. Τιμώντας τη μνήμη και την ανεκτίμητη προσφορά της το Ε.Κ.Κ.Ε. εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ
Αξέχαστη συντρόφισσα Μαρία,
με τη θέρμη της ψυχής σου , με την τρυφερότητα και τη συγκλονιστική δύναμη της φωνής σου, έδενες εσύ τους «ήρωες, άπαρτα βουνά» του χτες, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, του παγκόσμιου επαναστατικού και κομουνιστικού κινήματος, με τη γενιά, τις αγωνιστικές αναζητήσεις και τα οράματα του Πολυτεχνείου και της Μεταπολίτευσης. Δεν έπαψες ποτέ να φωνάζεις κατάμουτρα σε όλους αυτούς που «σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί»… «ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΣΙΧΑΘΕΙ!». Όσο κι’ αν κάποια στιγμή χώρισαν οργανωτικά οι δρόμοι μας, εσύ επανειλημμένα μας είχες δηλώσει πως τα οράματα και οι αρχικοί μας στόχοι για σένα θα έμεναν πάντα οι ίδιοι. Με τις αξέχαστες ερμηνείες σου ρίζωσες βαθιά το επαναστατικό – πολιτικό τραγούδι μέχρι τα κύτταρα του εργατικού και λαϊκού μας κινήματος. Το μήνυμά σου «Έτσι κι’ αλλιώς, η γη θα γίνει κόκκινη», θα εμπνέει αγωνιστικά κάθε εργάτη, κάθε φτωχό αγρότη, κάθε νεολαίο που συνειδητοποιείται ταξικά και αρχίζει να διεκδικεί την κοινωνική του απελευθέρωση.
Θα είσαι για πάντα μαζί μας στους αγώνες που έρχονται…
e-mail: ekke@ekke.net.gr
http://www.ekke.net.gr/
Text übersetzen Deutsch TschechischAuto Warranty In working and being a mama
ΑπάντησηΔιαγραφή