Επειδή, σε αντιδιαστολή με κυρίαρχες πρακτικές, ο πανεπιστημιακός δάσκαλος δεν έχει γλώσσα (γραπτή και προφορική) για να γλύφει ισχυρούς και ανωτέρους, αλλά για να αρθρώνει λόγο επιστημονικά και υπεύθυνα, επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι οι επιπτώσεις της μέχρι τούδε επιβολής της αγοραίας μετάλλαξης του πανεπιστημίου είναι ήδη αισθητές και καταστροφικές.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΤΕΛΗΣ Στατιστικά σημαντικός (και κάπου κυρίαρχος) γίνεται ένας τύπος πανεπιστημιακού (μέλους ΔΕΠ), χωρίς ιδιαίτερο ακαδημαϊκό-πανεπιστημιακό έθος, χωρίς κοινωνικοφιλοσοφική παιδεία, που δεν λειτουργεί ως συνειδητό υποκείμενο, αλλά ως ενεργούμενο (ως εκτελεστικό όργανο βάσει προδιαγεγραμμένων πακέτων πληροφορίας και δεξιοτήτων) και ως εκ τούτου είναι άκρως επικίνδυνος για την ανθρωπότητα και την επιστήμη. Είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος επικαλούμενος τον τεχνοκρατικά εννοούμενο επαγγελματισμό του και την κοινωνική του «ουδετερότητα» και «αμεροληψία» (βλ. κυνική αδιαφορία για τον άνθρωπο), θα δημιουργήσει και θα βελτιστοποιήσει ό,τι του αναθέσουν οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί, με τα κριτήρια και τους όρους που προτάσσουν αυτοί και όχι με τα όσα επιτάσσουν οι πραγματικές ανάγκες της επιστήμης και της ανθρωπότητας.
Παρατηρείται επίσης μια άρδην αναθεώρηση της έννοιας της κοινωνικής ευθύνης των επιστημόνων. Η τελευταία ερμηνεύεται πλέον ως αναγκαιότητα παντίοις τρόποις στήριξης των επιχειρήσεων, για την επίτευξη των οικονομικών και πολιτικών τους στόχων.
Διαβάστε το υπόλοιπο
Παρατηρείται επίσης μια άρδην αναθεώρηση της έννοιας της κοινωνικής ευθύνης των επιστημόνων. Η τελευταία ερμηνεύεται πλέον ως αναγκαιότητα παντίοις τρόποις στήριξης των επιχειρήσεων, για την επίτευξη των οικονομικών και πολιτικών τους στόχων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου