ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Αν πιστεύεις ότι η ασφάλεια δεν παρακολουθεί τους πολίτες, αν είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι τα αρχεία της ασφάλειας καήκανε στις υψικαμίνους της Χαλυβουργικής στις αρχές του '80, αν πάλι είσαι από αυτούς που πιστεύουν τα παχιά λόγια των εκάστοτε ηγεσιών του υπουργείου Δημοσίας Τάξης ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι αστυνομοκρατούμενο κράτος, τότε μην μπεις καν στον κόπο να διαβάσεις αυτές τις γραμμές. Αν πάλι σου τη δίνουν οι τύποι με τα «πολιτικά», με τις μοτορόλες και τα παραφουσκωμένα τσαντάκια στη μέση που κρύβουν ένα όπλο μέσα τους, τα αμάξια με τις «συμβατικές» πινακίδες και τις 2μετρες κεραίες από πάνω, τότε δώσε λίγο από το χρόνο σου για να μάθεις πως στήνεται μια προβοκάτσια της αστυνομίας.
ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ
Εδώ και κάποιους μήνες το τμήμα Ασφαλείας Ιωαννίνων με περισσό θράσος επιδεικνύει τη φωτογραφία μου -ανάμεσα σε δεκάδες άλλες υπόπτων ατόμων- σε συντοπίτες μας που πέσανε θύματα μικροκλοπών ή διαρρήξεων, με σκοπό την αναγνώριση του δράστη. Χωρίς ποτέ να έχω καταδικαστεί για κάτι και χωρίς να καταζητούμαι από την αστυνομία για οτιδήποτε. η Ασφάλεια Ιωαννίνων δείχνει αυθαίρετα δεξιά και αριστερά τη φωτογραφία μου, φέρνοντας σε δύσκολη θέση εμένα και τους οικείους μου. Κάπου σκοπεύουν.
ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ;
Εδώ και κάποια χρόνια οι πολιτικές μου επιλογές με έχουνε φέρει συνειδητά στον χώρο της αντι-εξουσίας. Με αυτήν την πολιτική αφετηρία και τη συλλογική σύμπραξη των συντροφισσών και των συντρόφων μου, δεν έκρυψα ποτέ το μίσος μου για την κατηφόρα αυτής της σάπιας κοινωνίας, για τα πρωινά ξυπνήματα που αναγκαζόμαστε να «χαρίσουμε» σε κάθε αφεντικό, για την αλλοτριωμένη από το εμπόρευμα καθημερινότητα μας, για τον κάθε φασίστα και ρατσιστή, για τον κάθε μπάσταρδο καραβάνα που θέλει ένα χρόνο από τη ζωή μας, για τον επιβεβλημένο σκοταδισμό του παπαδαριού, για τον μπάτσο που μισοκρύβεται πίσω από το σκοτάδι, για τους μικρούς και μεγάλους καταναγκασμούς που στερούν την ελευθερία από τις ζωές μας.
Αλλά δε μένω μόνο στις ιδέες. Και εκεί είναι το πρόβλημα για τους «φρουρούς της τάξης» ! Μέσα από την καθημερινή δράση, τους αυτόοργανωμένους χώρους, τις κινηματικές συλλογικότητες και τις πολιτικές πρωτοβουλίες, πραγματικά «δε βάζω κώλο κάτω». Έχουν καταλάβει καλά πως δεν κάνω κάποιο «φοιτητικό καπρίτσιο» και πως δεν έχω σκοπό να χαρίσω την πολιτική μου συγκρότηση στο οικογενειακό βόλεμα και στη σκληράδα της καθημερινής επιβίωσης. Είμαι για αυτούς ένα «κακό σπυρί». O καθένας με τις δικές μου απόψεις και δράσεις θα μπορούσε να ήταν στη θέση μου. Είναι βαθύτατα πολιτικό και όχι προσωπικό το ζήτημα.
ΓΙΑΤΙ ME ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ;
Οι μπάτσοι προσπαθούν να κηλιδώσουν την προσωπικότητα μου, θέλουν να με χτυπήσουν με άτιμο τρόπο. Δε μπορούν να κινηθούν εναντίον μου βασιζόμενοι στην αστική νομιμότητα, πρώτον γιατί προσέχω να μη δίνω λαβές, δεύτερον γιατί νιώθω και είμαι κοινωνικά ριζωμένος και τέλος γιατί η συλλογική μας δύναμη επιτρέπει να τροποποιούμε υπέρ μας το πραγματικό σύνταγμα των κοινωνικών σχέσεων. Έτσι λοιπόν θέλουν να δώσουν χτύπημα κάτω από τη ζώνη, στήνοντάς μου μια χοντροκομμένη προβοκάτσια: σε χρόνο που θα επιλέξουν αυτοί, θα βρουν κάποιο ρουφιάνο τους, έναν ταλαίπωρο μικροπαραβατικό που θα δεχτεί να ανταλλάξει την ελευθερία του με μια «εξυπηρέτηση» ή ένα κακόβουλο πρόσωπο, το οποίο θα με «αναγνωρίσει» ως δράστη κάποιας παράνομης πράξης. Βασιζόμενοι μετά σε αυτή την σικέ αναγνώριση, θα λοιδορήσουν ασύστολα την πολιτική μου ακεραιότητα. Ποιό εύκολο θα ήταν για εμένα να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, παρά να πετάξω από πάνω μου τη ρετσινιά του «πορτοφολά», του «τσαντάκια» ή του «βαποριού». Αυτή τη μπαμπέσικη μεθόδευση σκαρώνουν εναντίον μου. Αλλά ποιός έχασε την μπέσα για να τη βρούνε οι μπάτσοι;
«ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;»
Από την πρώτη στιγμή που περιήλθε στη γνώση μου το συμβάν, έδωσα εντολή στο δικηγόρο μου να χρησιμοποιήσει όλα τα ένδικα μέσα που θα θέσουν την αστυνομία προ των ευθυνών της για την αντισυνταγματική της συμπεριφορά, μοιράζω αυτό το κείμενο που βγάζει στο φως τις άθλιες μηχανορραφίες και έτσι τις ακυρώνει, προετοιμάζω το έδαφος και καθιστώ αποκλειστικά υπεύθυνους τους μπάτσους για ότι μου συμβεί, προτρέπω την καθεμιά και τον καθένα -με την πρακτική μου- στον «κοινωνικό έλεγχο» της αστυνομίας και με τους νέους και παλιούς μου συντρόφους δηλώνω παρών και υπενθυμίζω σε όλους τους αχρείους ότι θα είναι:
ΠΑΝΤΑ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ
με πλήρη συνείδηση λόγων και έργων
Μ.Τ.
Γιάννινα, Οκτώβρης 2008
Αν πιστεύεις ότι η ασφάλεια δεν παρακολουθεί τους πολίτες, αν είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι τα αρχεία της ασφάλειας καήκανε στις υψικαμίνους της Χαλυβουργικής στις αρχές του '80, αν πάλι είσαι από αυτούς που πιστεύουν τα παχιά λόγια των εκάστοτε ηγεσιών του υπουργείου Δημοσίας Τάξης ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι αστυνομοκρατούμενο κράτος, τότε μην μπεις καν στον κόπο να διαβάσεις αυτές τις γραμμές. Αν πάλι σου τη δίνουν οι τύποι με τα «πολιτικά», με τις μοτορόλες και τα παραφουσκωμένα τσαντάκια στη μέση που κρύβουν ένα όπλο μέσα τους, τα αμάξια με τις «συμβατικές» πινακίδες και τις 2μετρες κεραίες από πάνω, τότε δώσε λίγο από το χρόνο σου για να μάθεις πως στήνεται μια προβοκάτσια της αστυνομίας.
ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ
Εδώ και κάποιους μήνες το τμήμα Ασφαλείας Ιωαννίνων με περισσό θράσος επιδεικνύει τη φωτογραφία μου -ανάμεσα σε δεκάδες άλλες υπόπτων ατόμων- σε συντοπίτες μας που πέσανε θύματα μικροκλοπών ή διαρρήξεων, με σκοπό την αναγνώριση του δράστη. Χωρίς ποτέ να έχω καταδικαστεί για κάτι και χωρίς να καταζητούμαι από την αστυνομία για οτιδήποτε. η Ασφάλεια Ιωαννίνων δείχνει αυθαίρετα δεξιά και αριστερά τη φωτογραφία μου, φέρνοντας σε δύσκολη θέση εμένα και τους οικείους μου. Κάπου σκοπεύουν.
ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ;
Εδώ και κάποια χρόνια οι πολιτικές μου επιλογές με έχουνε φέρει συνειδητά στον χώρο της αντι-εξουσίας. Με αυτήν την πολιτική αφετηρία και τη συλλογική σύμπραξη των συντροφισσών και των συντρόφων μου, δεν έκρυψα ποτέ το μίσος μου για την κατηφόρα αυτής της σάπιας κοινωνίας, για τα πρωινά ξυπνήματα που αναγκαζόμαστε να «χαρίσουμε» σε κάθε αφεντικό, για την αλλοτριωμένη από το εμπόρευμα καθημερινότητα μας, για τον κάθε φασίστα και ρατσιστή, για τον κάθε μπάσταρδο καραβάνα που θέλει ένα χρόνο από τη ζωή μας, για τον επιβεβλημένο σκοταδισμό του παπαδαριού, για τον μπάτσο που μισοκρύβεται πίσω από το σκοτάδι, για τους μικρούς και μεγάλους καταναγκασμούς που στερούν την ελευθερία από τις ζωές μας.
Αλλά δε μένω μόνο στις ιδέες. Και εκεί είναι το πρόβλημα για τους «φρουρούς της τάξης» ! Μέσα από την καθημερινή δράση, τους αυτόοργανωμένους χώρους, τις κινηματικές συλλογικότητες και τις πολιτικές πρωτοβουλίες, πραγματικά «δε βάζω κώλο κάτω». Έχουν καταλάβει καλά πως δεν κάνω κάποιο «φοιτητικό καπρίτσιο» και πως δεν έχω σκοπό να χαρίσω την πολιτική μου συγκρότηση στο οικογενειακό βόλεμα και στη σκληράδα της καθημερινής επιβίωσης. Είμαι για αυτούς ένα «κακό σπυρί». O καθένας με τις δικές μου απόψεις και δράσεις θα μπορούσε να ήταν στη θέση μου. Είναι βαθύτατα πολιτικό και όχι προσωπικό το ζήτημα.
ΓΙΑΤΙ ME ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ;
Οι μπάτσοι προσπαθούν να κηλιδώσουν την προσωπικότητα μου, θέλουν να με χτυπήσουν με άτιμο τρόπο. Δε μπορούν να κινηθούν εναντίον μου βασιζόμενοι στην αστική νομιμότητα, πρώτον γιατί προσέχω να μη δίνω λαβές, δεύτερον γιατί νιώθω και είμαι κοινωνικά ριζωμένος και τέλος γιατί η συλλογική μας δύναμη επιτρέπει να τροποποιούμε υπέρ μας το πραγματικό σύνταγμα των κοινωνικών σχέσεων. Έτσι λοιπόν θέλουν να δώσουν χτύπημα κάτω από τη ζώνη, στήνοντάς μου μια χοντροκομμένη προβοκάτσια: σε χρόνο που θα επιλέξουν αυτοί, θα βρουν κάποιο ρουφιάνο τους, έναν ταλαίπωρο μικροπαραβατικό που θα δεχτεί να ανταλλάξει την ελευθερία του με μια «εξυπηρέτηση» ή ένα κακόβουλο πρόσωπο, το οποίο θα με «αναγνωρίσει» ως δράστη κάποιας παράνομης πράξης. Βασιζόμενοι μετά σε αυτή την σικέ αναγνώριση, θα λοιδορήσουν ασύστολα την πολιτική μου ακεραιότητα. Ποιό εύκολο θα ήταν για εμένα να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, παρά να πετάξω από πάνω μου τη ρετσινιά του «πορτοφολά», του «τσαντάκια» ή του «βαποριού». Αυτή τη μπαμπέσικη μεθόδευση σκαρώνουν εναντίον μου. Αλλά ποιός έχασε την μπέσα για να τη βρούνε οι μπάτσοι;
«ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;»
Από την πρώτη στιγμή που περιήλθε στη γνώση μου το συμβάν, έδωσα εντολή στο δικηγόρο μου να χρησιμοποιήσει όλα τα ένδικα μέσα που θα θέσουν την αστυνομία προ των ευθυνών της για την αντισυνταγματική της συμπεριφορά, μοιράζω αυτό το κείμενο που βγάζει στο φως τις άθλιες μηχανορραφίες και έτσι τις ακυρώνει, προετοιμάζω το έδαφος και καθιστώ αποκλειστικά υπεύθυνους τους μπάτσους για ότι μου συμβεί, προτρέπω την καθεμιά και τον καθένα -με την πρακτική μου- στον «κοινωνικό έλεγχο» της αστυνομίας και με τους νέους και παλιούς μου συντρόφους δηλώνω παρών και υπενθυμίζω σε όλους τους αχρείους ότι θα είναι:
ΠΑΝΤΑ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ
με πλήρη συνείδηση λόγων και έργων
Μ.Τ.
Γιάννινα, Οκτώβρης 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου