Όλοι στη συγκέντρωση τη Δευτέρα 17-11 στις 11.00 πμ, Ηγουμενίτσα, Πεζόδρομος (Ελ. Βενιζέλου)

35 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 έσπασε το γύψο της δικτατορίας που είχε επιβάλει η ελληνική άρχουσα τάξη με την υποστήριξη των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους. Στις 14 – 17 Νοέμβρη εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές, εργάτες και αγρότες κατέκλυσαν τους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων, συγκρούστηκαν με τους δολοφόνους της ΕΣΑ, την αστυνομία, το στρατό και ματαίωσαν τις προσπάθειες της χούντας και των αστών πολιτικών να προχωρήσουν σε μια ελεγχόμενη μεταπολίτευση (τύπου Τουρκίας) με τον δικτάτορα Παπαδόπουλο πρόεδρο δημοκρατίας και τον κρατικό μηχανισμό της χούντας άθικτο που θα διατηρούσε την καταπίεση των λαϊκών μαζών.

Το Πολυτεχνείο δεν ήταν μια καθαρά ρομαντική και σπουδαστική εξέγερση με περιορισμένους και συνάμα αόριστους αντιστασιακούς στόχους (αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας, αναβάθμιση της παιδείας κλπ.), όπως προσπαθούν να το παρουσιάσουν, διαστρεβλώνοντας το νόημα και τη σημασία του. Το επαναστατικό αυτό ξέσπασμα ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση που πυροδοτήθηκε από το φοιτητικό κίνημα και κατέβασε στους δρόμους πλατιές αγωνιστικές μάζες εργατών, μαθητών και άλλων καταπιεσμένων στρωμάτων του λαού που βρήκαν την ευκαιρία να εκδηλώσουν την ενεργητική ταξική αντίθεση προς τη στρατιωτική δικτατορία του κεφαλαίου, τις βαθύτερες τάσεις τους για μια νέα εργατική και λαϊκή εξουσία. Οι φοιτητές πολιτικοποίησαν τον αγώνα τους με το σύνθημα "κάτω η χούντα" και του έδωσαν εργατική - ταξική διάσταση με το σύνθημα "η εξουσία στο λαό". Οι καταπιεζόμενες λαϊκές μάζες (με πρωτοπορία τούς εργάτες) συμπαραστάθηκαν στον αγώνα των σπουδαστών και τον έκαναν δικό τους αγώνα.

Η διακήρυξη της εργατικής συνέλευσης που έγινε στο Πολυτεχνείο στις 17 Νοέμβρη εξηγούσε ότι «αυτός ο αγώνας του εργαζόμενου λαού για το τσάκισμα της χούντας και των ντόπιων μονοπωλίων που την γέννησαν και τη στηρίζουν, σκοπεύει στην εγκαθίδρυση μιας πραγματικής κυριαρχίας του εργαζόμενου λαού» και κατέληγε: «ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ – ΖΗΤΩ ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΒΑΣΗΣ – ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ».

Σήμερα, στις αρχές μιας ακόμη μεγάλης κρίσης, όπου η ανεργία, η ακρίβεια, οι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση και η ιδιωτικοποίησή της, η οικολογική καταστροφή, η βίαιη εκμετάλλευση των μεταναστών, οι περιορισμοί στις κατακτήσεις των κινημάτων προηγούμενων δεκαετιών, ο ολοένα και μεγαλύτερος περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών, η κρατική βία και καταστολή, έρχονται να συμπιέσουν ακόμη περισσότερο προς τα κάτω το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, των ανέργων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, σήμερα ο δρόμος του Νοέμβρη είναι πιο επίκαιρος από ποτέ.

Ο δρόμος του Νοέμβρη είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση που μπορεί να δώσει το εκπαιδευτικό και το εργατικό κίνημα απέναντι στις σφοδρές επιθέσεις που δέχεται.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΕΙ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ